İlk video konferans örnekleri 1950’li yıllara dayanır. İlk uygulama Almanya PTT idaresinin Berlin ve bir kaç şehirde kurduğu kapalı devre TV (CCTV ) sistemi üzerinden uygulanmış örnektir.

NASA 1960’lı yıllarda insanlı uzay uçuşlarında UHF veya VHF bandında iki link ( biri uplink diğeri downlink )kurarak uzay araçları ve yer istasyonu arasında video konferans gerçekleştirmiştir. Ancak bu teknoloji iş dünyasında veya diğer alanlarda kullanılamayacak kadar pahalıydı.

1980’li yıllarda ISDN teknolojisinin gelişmesi ve yaygınlaşması ile birlikte Video Konferans kullanımı da yaygınlık kazanmaya başladı. 128Kbps bant genişliği taahhüt eden en düşük ISDN servisi bile sıkıştırılmış video ve audio işaretlerinin kesintisiz bir şekilde iletilmesine olanak sağlıyordu. ISDN’nin çevirmeli bağlantı teknolojisi olması Video Konferans için ilave bir uygunluk da sağlıyordu. Bundan dolayı 1990’lı yıllarda da ISDN Video Konferans için tercih edilen iletişim teknolojisiydi. Alternatifi olan leased-line (kiralık hat) ve frame-relay gibi iletişim teknolojilerinde video konferans yapılmadığı zamanlarda yüksek bedelli atıl kapasite barındırdığından çok tercih edilmiyordu.

2000’li yılların başlarında video sıkıştırma ve işleme teknolojilerindeki gelişim ile internet bant genişliklerinin artması Skype gibi düşük kaliteli ancak çok yaygın kullanılabilen video konferans uygulamalarını ortaya çıkardı.

Kabul edilebilir kalitede, kesintisiz ve gecikmesiz video konferans iletişimi yapabilmek için bant genişliğinin yeterli, paket kaybının olmadığı, gecikmesiz hatlar kullanılması gereklidir. 2008 yılına kadar bunun iki çözümü mevcuttu. Ya atanmış hatlar ( ISDN, kiralık hat, frame relay )kullanılması gerekiyordu ya da IP şebekesi kullanılacaksa muhakak uçtan uca QoS ( Quality of Service ) uygulanması gerekiyordu. Internet üzerinde QoS yapılması mümkün olmadığından sağlıklı video konferans yapılamamaktaydı..